Նոր իմացա, որ թալիշների անկախության շարժման ղեկավար Ֆահրադդին Աբբոսզադեն, որին ռուսաստանի չեքիստները հանձնել էին բաքվի ռեժիմին, անցյալ տարվա՝ 2020-ի նոյեմբերի 9-ին մահացել է բանտում։ Այսինքն, կամ իրենց հաղթանակի «տոնին» պարզապես կտտանքների ենթարկելով՝ զոհաբերել են, նախապես ցուցադրելով իրենց հաղթանակի կադրերը, կամ էլ նա, տեսնելով մեր պարտությունը՝ պարզապես կորցնելով հույսի վերջին ծվենը՝ մահացել է։
Բոզերից ծնվածներով ղեկավարվող այսպես կոչված Հայաստանը կարող էր, չէ՞, այդ մարդուն քաղաքացիություն ու ապաստան տար։
Կարող էր, բայց չարեց, թեև Պապյանն ու ևս մի քանիսը քանի անգամ հուշեցին նրանց։
Ուզում եք 100 հատ հեղափոխություն ու իշխանափոխություն արեք, միեւնույնն է, քանի դեռ սեռժիկներն ու 30 -ամյա դավաճան էլիտայի պարագլուխները կենդանի են, ՈՉԻՆՉ ՉԻ ՓՈԽՎԵԼՈՒ այդ տարածքում։
Այդ տհաս տարածքի մեծամասնության իմաստունը նորագույն ժամանակների հայերի մեծագույն փիլիսոփա Թոխմախի Մհերն է, ով տհասների մեջլիսի միջանցքներում մարգարեացավ ժամանակին.
— Մեր ժողովուրդը միշտ էլ մեկի տակն ա էղել: Հմի ավելի լավ չի՞, որ ռսի տակը ըլնի։
Ահա այդ հանրության մեծամասնության իրական իմաստասերն ու այսպես կոչված «ռեալ փոլիթիքի» կարկառուն դեմքը։
ՑԱՎՈՒՄ ԵՄ ՖԱՀՐԱԴԴԻՆ ԱԲԲՈՍԶԱԴԵՅԻ ՀԱՄԱՐ
Արման Դիոն