Արդյո՞ք Փաշինյանիզմի և նեոլիբերալիզմի աջակցությունը դարձել է ձախերի համար անհրաժեշտ չափանիշ և ջերմաչափ՝ աջը որպես ռացիոնալ կամ այլ կերպ ընդունելու համար, և արդյո՞ք ձախակողմյան որոշների համար պարտադիր է ընդունել և ընդունել մյուս սոցիալիստներին որպես իսկական սոցիալիստներ և ոչ թե կեղծ:
Հարցը հայ ձախերին, արդյոք նեոլիբերալիզմի հետ բարեկամությունը հայի ճիշտ գաղափարները գտնելու չափորոշիչն է ընդունելի քննարկելու և բարեկամական կապեր հաստատելու համար։
Հայկական ձախ մոտեցման և տեսլականի առումով ո՞րն է տարբերությունը աջ ուժերի, Ազգային շարժման, «Ազգային-Ժողովրդավարական Բևեռի»՝ Արևելյան Կրեմլի և Արևմուտքի և մյուսների նկատմամբ ունեցած դիրքորոշումների և քաղաքական հայացքների առումով և «Հայաստանի Եվրոպական կուսակցություն» և «Հանրապետություն» կուսակցությունների միջև
Գաղտնիք չէ, ես միշտ բացահայտ հայտարարել եմ, որ պատկանում եմ հայկական ձախերին, որ ես դեմոկրատ նացիոնալ-սոցիալիստ եմ, ոչ սոցիալ-դեմոկրատներին, քանի որ ես դեմոկրատ սոցիալիստ եմ, բայց ես շատ հեռու եմ կոմունիստներից:
Վերջերս ակնհայտ է դառնում նաև, որ հայկական ձախերի համախոհների բազայի մի զգալի մասը այժմ ենթարկվում է որոշ ձախ հայ առաջնորդների գաղափարին, ովքեր որոշել են դատապարտել կամ ժխտել իմ ձախ քաղաքական գաղափարական ինքնությունը։
Այո, 2022 թվականի հունվարից ես անողոք ջանքեր եմ գործադրել՝ փորձելով իմ և որոշ ձախերի միջև քաղաքական վեճը պահել վերահսկողության տակ, զսպված և սահմանափակված, կազմակերպված պահել այն գաղափարական քաղաքական ժողովրդավարական վեճի սահմաններում, և այո այս բոլոր ջանքերը, փորձերը։ , նախաձեռնություններն արվել են իմ կողմից՝ համառորեն և անողոքաբար, բայց բոլորն էլ ունեցել են մեկ արդյունք՝ վատթարացում, և դրա համար կարծում եմ, որ իմ Խիղճը պարզ է.
Հիմա ուզում եմ փաստել, շեշտել և ընդգծել, որ այս թյուրիմացությունների մեկնարկի ամսաթիվը համարում եմ ոչ 2021 թվականի սեպտեմբերը, որտեղ ես հռչակագրորեն սկսեցի աջակցել Ազգային Ժողովրդավարական Բևեռի, գուցե որոշ եղբայրներ փորձեն այդ ամսաթիվը նշել որպես օր. թյուրիմացությունների ելակետ, բայց կոնկրետ ճշգրիտ ամսաթիվ եմ տալիս, այն սկսվել է 2021 թվականի օգոստոսի 10-ին, երբ պատմական հայկական սոցիալիստական կուսակցությունը հանդիպեց Հայաստանի Հանրապետության վարչապետի հետ, և նրա ղեկավարը հայտարարեց. “Մենք պատրաստ ենք համագործակցել բոլոր մակարդակներում՝ թե՛ հանրապետության ներսում, թե՛ Սփյուռքում, մեր ողջ շարքերով.” և այդ ամսաթիվն ինձ համար նշանավորեց այն, ինչը սկսեց ռազմավարական դաշինքի ձևավորում պատմական հայկական ձախերի և մի կառավարության միջև, որը ես համարում էի ծայրահեղ հակասոցիալական իրավունքների և սոցիալական արդարության դեմ: , իր բոլոր պրակտիկայում պարոն վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունը և Քաղաքացիական պայմանագիրը համարում եմ ոչ միայն լիբերալ, այլ նույնիսկ նեոլիբերալ, քաղաքական կուսակցություն. նա միայն խոստումներ տվեց Հայաստանում կտրուկ սոցիալական արդարության բարելավման մասին, բայց գործնականում քաղաքականությունը և նույնիսկ մտադրությունները ցույց տվեցին ճիշտ հակառակը.
Քաղաքացիական պայմանագիրը իշխանության եկավ ժողովուրդների թավշյա հեղափոխության շնորհիվ, բայց դրանից հետո երբեք չքննարկվեց, թե ինչու են վատացել ժողովրդի սոցիալ-տնտեսական չափանիշները, վարչապետը գեղեցիկ հայտարարություններ արեց, հայտարարեց, որ հպարտանում է ժողովրդից, գրկում է մեզ, մեզ հպարտ անվանեց. Հայաստանի քաղաքացիներին, և այդ ընթացքում հանրապետությունը հասցրել է սոցիալական, տնտեսական, քաղաքական, ռազմական, առողջապահական աղետների և մինչ այժմ նույն ուղու վրա է, վերջնականապես վտանգի է ենթարկել հանրապետությունը էկզիստենցիալ գոյության վտանգի։
Ուստի հենց այն պահին, երբ օգոստոսի 10-ը հրապարակվեց ժողովրդին, ես ընդդիմացա, և դա հրապարակավ հայտարարեցի, և իմ թյուրըմբռնումները հայ ձախերի հետ սկսվեցին 2021 թվականի օգոստոսի 10-ից, ոչ էլ 2021 թվականի սեպտեմբերից, որտեղ ես հրապարակավ ներկա էի նրանց ցույցերին և փորձեցի դրանք հանրությանը գովազդել, ոչ էլ 2021 թվականի հոկտեմբերին Ազգային-Ժողովրդավարական Բևեռ-ի հետ իմ կապերի հաստատումը, այս ամենը պատճառը չէր, դա օգոստոսի 10-ի արդյունքն էր, քանի որ այդ օրը ես համարում էի, որ վերջապես հայ ձախերը. որոշեցին անտեսել ձախերին ուղղված իմ բոլոր դիմումները՝ իրականացնելու իր առաքելությունը և ընդդիմանալ Քաղաքացիական պայմանագրին և փոխարենը դաշնակցեց նրանց հետ, մի քայլ, որը ես համարժեք էի նրանց՝ իրենց առաքելությունը լքելուն:
Հիմա, չնայած այս իրավիճակին, ես փորձեցի անհամաձայնությունը պահել ժողովրդավարական և վերահսկողության տակ
Այնուամենայնիվ, իմ նախաձեռնությունները երբեք չհասան իրենց ճակատագրին, և ես բախվեցի այնպիսի տեսությունների, ինչպիսիք են.
-Դուք կորցնում եք ձեր ինքնությունը, կանգնած եք ինքնության կոնֆլիկտի և երկընտրանքի առաջ, դուք հայտարարում եք, որ դեմոկրատ սոցիալիստ եք, սակայն դաշնակցում եք ազգայնական ծայրահեղ աջերի հետ։
-Դուք հանկարծ անհավասարակշռվեցիք ձեր քաղաքական պատկերացումներում, ինչպե՞ս սատարում եք Ազգային դեմոկրատական Բևեռին, նրանց գաղափարները ծայրաստիճան իռացիոնալ են, անիրատեսական, անհասկանալի, հակասական, կոչ են անում Հայաստանին հեռանալ Մոսկվայից, Հայաստանը ռուսական խաղահրապարակ է։ Հայաստանն այլ այլընտրանք չունի, քան մնալ ռուսական տոտալ ազդեցության տակ, թեև Կրեմլը հրահրել է Ադրբեջանին հարձակվել Արցախի վրա 44-օրյա պատերազմի ժամանակ, այնուամենայնիվ, մենք պետք է մնանք ռուսական ճամբարում.
Ուստի ձախերի մի հսկայական մասը լուռ և առանց հայտարարելուինձ հետ կապերը խզելու մասին , գործնականում խզեց , միայն մի փոքր մասն է պահպանել իր կապը ինձ հետ՝ չնայած իմ անողոք ջանքերին և համագործակցության կոչերին։
2017 թվականի դեկտեմբերին՝ Հայաստան գալուցս 5 ամիս անց, ես մեկ եզրակացություն էի արել՝ Հայաստանը կանգնած է խոր խնդիրների առաջ, և այս խնդիրների մեծ մասի արմատը երեք բառն է՝ «ռուսականացման փորձեր».
-Ռասիզմ վերադարձած արևմտահայերի նկատմամբ. «Հոյակապ Ռուսաստանի երկրպագուների ակումբ».
-Հանրապետությունների սոցիալ-տնտեսական խնդիրներ. Ռուսաստանի հովանավորվող օլիգարխներ
-Հանրապետությունների ռազմական անկում. ռուսական զենք
-Հանրապետությունների դիվանագիտական-քաղաքական պարտությունները, ռուսական խորհուրդներն ու ցուցումները, հրահանգները և Ռուսաստանի շահերին զուգահեռ մնալու պնդումը, չնայած դրանց մեծ մասը հակադրվում է հայկական շահերին.
Օգոստոսի 10-ին ես վճռական որոշում կայացրի. Հայրենիքի շահերը կգերադասեի գաղափարական նկատառումներից, նայեցի և որոշեցի կողմնորոշվել դեպի Ազգային ժողովրդավարական Բևեռ.
Հիմա ուզում եմ ասել, որ հիմնական պատճառներից մեկը, որ ես ընտրեցի Ազգային շարժումը, Ազգային ժողովրդավարական Բևեռը որպես նպատակակետ, քան հայ եվրոպական շարժումը, պայմանավորված էր նրանով, որ ազգային շարժումը ակնհայտորեն թափանցիկ ընդդիմություն էր Քաղաքացիական պայմանագրին. Կարծեք, որ Ազգային շարժման առաջնորդներից մեկը՝ պարոն Ժիրայր Սեֆիլյանը, լիբանանցի է, ինչպես ես, բայց այն, որ մենք երկուսս էլ լիբանանցի ենք, չնչին գործոն է, վճռորոշ գործոնն այն էր, որ Ազգային-Ժողովրդավարական Բևեռ-ն կտրականապես դեմ էր. ներկա կառավարիչներ Երևանում
Բացի այդ, ես հարգում եմ Հայկական եվրոպական կուսակցությանը և հպարտ եմ, որ իմ կայքում հարցազրույց եմ վերցրել նրա առաջնորդ պարոն Խզմալյանից, ինձ դուր են գալիս կուսակցության գաղափարները և նրա հակակրեմլյան պրո-հայկական կուսակցությունը:
Ես չեմ ընդունում հակառուսական կամ արեւմտամետյան կեղծ պիտակավորումը, ինձ համար Հայաստանում կան միայն հայամետներ, իսկ Ազգային-Ժողովրդավարական Բևեռին և Հայ եվրոպական կուսակցությանը համարում եմ հայամետ.
Հիմա ես ուրախ եմ, որ հայկական ձախերը լավ հարաբերությունների մեջ են այն ուժերի հետ, որոնց գաղափարները կտրականապես հակակրեմլյան են, և հայամետ, ուժեր, որոնք պիտակավորված են որպես արևմտամետ, ինչպես ասացի, ես նույնպես հարգում եմ այս կուսակցությանը.
Բայց հարցը մնում է, ինչո՞ւ ինձ համար ընդունելի չէ Ազգային-Ժողովրդավարական Բևեռի հետ իմ հայտարարած լավ հարաբերությունները, և այդ հարաբերությունները ոմանց կողմից դիտվում էին որպես իմ սոցիալիստական ինքնությունը ժխտելու և նույնիսկ կապերը խզելու հիմք, մինչդեռ դա նորմալ է Հայ ձախերի համար դա անել աջ կողմում գտնվող մեկ այլ կուսակցության հետ, որը Կրեմլի նկատմամբ դիրքորոշումը պակաս կոշտ չէ.
Միակ տարբերությունն այն է, որ Ազգային-Ժողովրդավարական Բևեռ-ն «Քաղաքացիական պայմանագրի» և վարչապետի նկատմամբ խորը ընդդիմադիր ուժ է, իսկ Հայաստանի Եվրոպական կուսակցությունը (որը նույնիսկ ժամանակին եղել է Ազգային-Ժողովրդավարական Բևեռ-ի կազմում) սատարում է ներկայիս իշխանությանը:
Հետևաբար, հարց եմ տալիս, այժմ աջակցությունը նեոլիբերալիզմին, Փաշինյանին, Քաղաքացիական պայմանագրին է չափանիշները, պարտադիրը, նվազագույն պահանջը ձախերի ոմանց համար, որպեսզի ճանաչեն մեզ սոցիալիստներին որպես իսկական սոցիալիստներ, այլ ոչ թե կեղծ ու ինքնությունը կորցրած մարդկանց: , արդյո՞ք ջերմաչափն է որոշելու՝ աջակողմյան կուսակցություններից մեկը համարվում է ընդունելի՞, թե՞ ոչ
Պետրոս Մանուկյան
Իսկական հայ հայրենասեր ազգային դեմոկրատ սոցիալիստ
English Version