Հիւանդ ռուսապաշտներին եւ Արեւմուտքն աստուածացնողներին չկարդա՛լ։
«ՎԱԽՃԱՆԱԲԱՆԱԿԱՆՔ»
Ա. Սառը պատերազմում պարտութիւնից յետոյ Ռուսաստանն Արեւմուտքի համաձայնութեամբ եւ տեղ֊տեղ իսկ աջակցութեամբ պահպանել էր իր տարածքային ամբողջականութիւնը։ Ըստ նախատեսուածի Ռուսաստանը պէտք է մնար յարաբերականաւրէն ժողովրդավար տարածաշրջանային պետութիւն՝ ԽՍՀՄ միջուկային մարտագլխիկների պատշաճ պահպանութիւնն ապահովելու եւ հզաւրացող Չինաստանը զսպող աւղակի մաս կազմելու նպատակով։ Սակայն՝
Բ. Ռուսաստանն՝ ի դէմս Խորհրդային Միութիւնը վերականգնելու մոլուցքով տառապող պուտինեան վարչակազմի (Երդոգանի նորոսմանական աճող հաւակնութիւնների նմանութեամբ) ի սպառ հրաժարուել է ընդհանուր արեւմտեան աշխարհաքաղաքական տարածութեան տարածաշրջանային կիսանկախ կցորդ լինելու նրան ընծայուած կարգավիճակից։
Գ. Կրկին գերտերութիւն դառնալուն ձգտող Ռուսաստանը եւ երդոգանեան Թուրքիայն քաջատեղեակ են, որ ներկայիս Արեւմուտքը (յատկապէս ԵՄ հին անդամներին) համակած հանրային֊պետական արատները՝ ծայրահեղ սպառողապաշտութիւնը եւ անհրաժեշտ պատերազմական լուծումներից սարսափելու փոքրոգութիւնը յանգեցնում են իրենց՝ անսանձ ու լկտի «նորակայսրերին» «միւնխենեան» զիջողականութեամբ տեւաբար սիրաշահելու եւ ընդելացնել֊ քաղաքակրթելու հակարդիւնաւէտ ջանքերին։ Ընդ հակառակը՝ «վեր յառնող» հին կայսրութիւնները վարում են ծայրահեղ՝ «խենթութեան եզրին» քաղաքականութիւնը՝ առաւելագոյնս աւգտուելով ծերացող եւ իր իսկ քաղաքակրթական հիմքերն ուրացած արեւմտեան՝ յատկապէս եւրոպական տերութիւնների անվճռականութիւնից եւ միակ արդիւնաւէտ արմատական լուծումներին դիմելու անկարողութիւնից։
Դ. 2020 թ. Արցախեան երկրորդ պատերազմով սկսուած եւ ներկայիս ուկրայինական ճգնաժամով համաշխարհային դիմակայութեան նոր շրջան թեւակոխող այժմեան աշխարհակարգի փլուզման վճռական փուլը մեծապէս կը թուղացնի թե՛ Արեւմուտքը, եւ թե՛ յատկապէս Ռուսաստանը, որի տնտեսութիւնն աւելի խոցելի է եւ ճարտարագիտական (technological) կարողութիւններն՝ էապէս նուազ։ Ընդ որում՝ Արեւմուտքը հաւանաբար չի բաւարարուի պուտինեան վարչակազմը խորտակելու որոշմամբ, այղ եւ կորդեգրի ԽՍՀՄ աւրինակով ՌԴ կազմաքանդելու նպատակադրումը։
Ե. Ռուսաստանը կազմաքանդելու գործընթացը անորոշ ժամանակով թեթեւացնելու է Չինաստանի վրայ Արեւմուտքի համակարգային ճնշումը՝ Պեկինին պատշաճ հնարավորութիւնների հաւանական պատուհան ընծայելով Թայուանի հարցը ռազմական ուժով լուծելու համար։ Չինաստանը կը շարունակի սողացող ծաւալապաշտութիւնը կործանուող Ռուսաստանի, Միջին Ասիայի եւ Հարաւային Չինական ծովի ուղղութիւններով։
Զ. Ասիայում Չինաստանին հակակշռելու գլխաւոր գործառոյթը գերազանցապէս կը դրուի Հնդկաստանի ուսերին։ Չինաստան֊Պակիստան առանցքը զգալիաւրէն վտանգում է Հնդկաստանի դիրքերը։ Նեպաղի եւ Բանգղադէշի վրայ չինական աշխարհաքաղաքական ազդեցութեան ընթացող տարածումը սպառնում եւ մի աւր յանգեցնելու է Հնդկաստան֊Չինաստան համապարփակ ռազմական հակամարտութեանը։
Է. Խորացող դիմակայութիւնը ե՛ւ Ռուսաստանում, ե՛ւ Եւրոպայում խթանելու է ժողովրդագրական վերահաս աղէտը եւ միջքաղաքակրթական համապարփակ դիմակայութեան արիւնահեղ ժամանակաշրջանի ժամանակացոյցի արագացումը։
Ը. Եւրոպայի ուղղութեամբ հին «մետաքսէ ճանապարհը» վերակենդանացնող չինական հաղորդակցային մեգանախագծերը, ինչպէս նա եւ Սինցզեանում ոյգուրական անջատողականութեան լիակատար ճնշումը, միջնաժամկէտ պատմական հեռանկարում թելադրելու են թուրանական առանցքի երկրների (ՌԴ դաշնային որոշ սուբեկտների ներառմամբ) Չինաստանի նկատմամբ ստորադաս դաշնակցային յարաբերութիւնների ձեւաւորումը։ Չինաստանը մեծապէս շահագրգռուած է Եւրոպայում եւ Ռուսաստանում ժողովրդակագրական վերահաս աղէտով ու դրանից ծագելիք միջքաղաքակրթական համապարփակ դիմակայութեամբ, որն այղոց արեամբ հարթելու է նրա աշխարհակալական հաւակնութիւնների անխաթար ուղին։
Թ. Հայութիւնը պէտք է ստեղծի իր ազգային֊պետական ու քաղաքակրթական գոյութեան հեռանկարի պահպանման համար անհրաժեշտ բոլոր նախադրեալները։